رئیس جمهور کشورمان در مصاحبه مطبوعاتی روز گذشته خود، همانطور که از قبل هم پیش بینی می شد علیرغم همه انتظارها برای موضع گیری علیه انحراف، پاسخ مشخص و مستدلّی به سوالات طرح شده پیرامون جریان انحرافی و چهره های آن نداد.

رئیس جمهور احمدی نژاد در صحبت های خود بر دو نکته در این رابطه تأکید بیشتری داشت. اول اینکه اینجا ایران است و هرکس می تواند نظرش را بگوید و دوم اینکه ما در قبال اتهامات طرح شده پیرامون گروه انحرافی، سکوت می کنیم. سکوتی که الهام بخش وحدت باشد.

شاید در نگاه اول این دو گفته رئیس جمهور، در زمره برخی دیگر از صحبت های زیبای ایشان ارزیابی شود اما با اندکی دقت در کنه جملات ایراد شده می توان انتقادات جدی ای را به آنها مطرح کرد.

رئیس جمهور کشورمان از این می گوید که اینجا ایران است و هرکس می تواند نظرش را بگوید. این در حالی است که اولا بر طبق آنچه که در روایت از نحوه حکومت امیرالمومنین علی(ع) مستفاد می شود این است که اتفاقا بالعکس. هر نظری را نباید در جامعه ایراد کرد، به ویژه اگر این نظر زمینه حکومت اسلامی و مبانی آن را دچار خلل های جدی کند، با تعزیر نیز همراه خواهد بود. ( اشاره به ماجرای عده ای که مولا علی را پروردگار نامیدند و توسط حضرت پس از انذار، اعدام شدند).